รู้จักถนอมสิ่งของ

รู้จักถนอมสิ่งของ

พระอาจารย์สามท่านเดินทางร่วมกันไปเทศนาโปรดญาติโยมตามที่ต่างๆ
วันหนึ่งขณะที่กำลังคิดว่าจะเดินไปบิณฑบาตที่ไหนดี ก็เห็นใบผักสดๆลอย
ผ่านธารน้ำไป

พระอาจารย์ท่านหนึ่งพูดว่า “ในน้ำมีผักลอยมา คิดว่าที่ลำน้ำด้านบน
ต้องมีคนอาศัยอยู่แน่ พวกเราเดินไปตามลำน้ำกันเถอะ”

พระอาจารย์อีกท่านหนึ่งพูดว่า “ใบผักที่งดงามและสดอย่างนี้ ปล่อยให้
ลอยน้ำทิ้งไป ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก”

พระอาจารย์คนที่สามพูดขึ้นว่า “หมู่บ้านและผู้คนที่ไม่รู้จักถนอมสิ่งที่มีอยู่
ไม่สมควรที่จะไปเทศน์โปรดเลย พวกเราเดินทางไปบิณฑบาตที่อื่นกันเถอะ”

ขณะที่ทั้งสามกำลังจะเดินไปที่อื่น ก็เห็นคนๆหนึ่งกำลังกระหืดกระหอบวิ่ง
มาแล้วถามว่า “ท่านอาจารย์ พวกท่านเห็นใบผักลอยมาตามน้ำหรือเปล่า?
เมื่อกี้ขณะที่กำลังล้างผักอยู่ ไม่ทันระวัง ใบผักเลยลอยตามน้ำไป ตอนนี้เลย
กำลังตามหาอยู่ ไม่อย่างนั้นคงเสียดายแย่”

พระอาจารย์สามท่านได้ฟังแล้ว จึงตัดสินใจพร้อมกันว่า จะไปเทศน์โปรดที่หมู่บ้านนี้

การรู้จักถนอมสิ่งของคือการรู้จักถนอมความสุข มีแต่คนที่รู้จักถนอมความสุขถึง
จะมีความสุข ข้าวหนึ่งเม็ด ผักหนึ่งใบ ไม่ได้อยู่ที่ราคาของสิ่งของ แต่เป็นสิ่งมีค่า
ในมุมมองของชาวเซน