สรรพสิ่งล้วนก่อเกิดขึ้นจากที่ใจ

สรรพสิ่งล้วนก่อเกิดขึ้นจากที่ใจ

พระอาจารย์และลูกศิษย์ขณะที่กำลังเดินทางไปในที่แห่งหนึ่งลูกศิษย์ซึ่ง
ต้องแบกสัมภาระและเครื่องใช้ต่างๆ เดินไปบ่นไป ว่าเหนื่อยและหนัก
เดินไปสักประเดี๋ยวก็บ่นว่าเหนื่อยและจะขอแวะพักบ่อยๆ

เมื่อเดินผ่านเข้าไปที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง พอดีมีสาวนางหนึ่ง เดินออกมาจากบ้าน
พระอาจารย์จึงเดินเข้าไปจับสองมือของสาวนางนั้น สาวนั้นตกใจร้องช่วยด้วย
เสียงดังลั่น คนในบ้านและชาวบ้านออกมาดู นึกว่าพระจะลวนลามหญิงสาว
จึงพากันถืออาวุธแล้วจะวิ่งไล่ตี พระอาจารย์จึงวิ่งหนี ส่วนลูกศิษย์ที่ถือสัมภาระ
อยู่ก็วิ่งหนีตามอย่างไม่คิดชีวิตเหมือนกัน เมื่อกะว่าชาวบ้านไม่ไล่ตามมาแล้ว
พระอาจารย์จึงหยุดพัก แล้วถามลูกศิษย์ว่า “ยังรู้สึกว่าหนักหรือเปล่า?”

ลูกศิษย์รู้สึกประหลาดใจ ที่เมื่อกี้ขณะที่เหตุการณ์ชุลมุน ทำไมถึงไม่รู้สึกว่า
เหนื่อยและรู้สึกว่าสัมภาระหนักเลย จึงได้เรียนรู้ขึ้นมาว่า
“ สรรพสิ่งล้วนก่อเกิดขึ้นมาจากที่ใจ ”

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *